การละเล่นอาไย หมายถึง การละเล่นพื้นบ้านของชาวเมืองขุขันธ์ ในสมัยโบราณนานมาแล้ว การเล่นอาไยจะเล่นเป็นคณะเหมือนเจรียง ผู้แสดงเป็นชายและหญิงร้องโต้ตอบกัน เป็นคู่ๆ เป็นทำนองเร่งเร้าสนุกสนาน เมื่อจบแต่ละวรรค ดนตรีจะบรรเลงรับ มีการฟ้อน รำประกอบในท่าต่างๆตามจังหวะดนตรีและความถนัดของผู้ร้อง อาจมีหลายคู่ เครื่องดนตรีประกอบด้วย กลอง ปี่ ซอ พิณ นิยมใช้เล่นในงานเทศกาลงานวัดต่างๆ
อาไย เป็นการละเล่นที่มีต้นกำเนิดมาจากกัมพูชา ชาวเมืองขุขันธ์ในอดีต ได้มีการติดต่อไปมาหาสู่กัน และได้รับเอาวัฒนธรรมการละเล่นอาไยมาเล่นที่เมืองขุขันธ์ เมื่อประมาณปีพ.ศ. 2492 สมัยที่บางท่านยังเด็กๆ พอตกตอนเย็นจะมีหนุ่มสาวร้องอาไยเกี้ยวพาราสีกัน
ผู้ที่มีสามารถด้านศิลปะการแสดงดนตรีพื้นบ้าน ด้านการดีดพิณ สีซอ ประกอบการร้อง เจรียง และสามารถร้องอาไยได้อย่างไพเราะยิ่งนักของอำเภอขุขันธ์ ที่ยังคงมีชีวิตอยู่ในปัจจบัน คือ นายจุน แสงจันทร์ อายุ 66 ปี(ในปี พ.ศ. 2557) ท่านอาศัยอยู่บ้านเลขที่ 7 หมู่ 6 ตำบลศรีสะอาด อำเภอขุขันธ์ จังหวัดศรีสะเกษ เป็นบุตรของนายดำ และ นางเจียม แสงจันทร์
นายจุน แสงจันทร์ ได้ศึกษาเรียนรู้เรื่องการเล่นเจรียง/อาไยสืบทอดมาจากบิดา ซึ่งเป็นผู้ประกอบอาชีพเป็นนักร้องเจรียงอายัยที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งของอำเภอขุขันธ์ในอดีตเมื่อ 70 กว่าปีที่แล้ว(ท่านได้ถึงแก่กรรมแล้ว)
ในปัจจุบัน นายจุน แสงจันทร์ มีลูกศิษย์รุ่นหลังซึ่งเป็นผู้สืบทอดการการร้องเพลงเจรียงอาไยของอำเภอขุขันธ์ต่อจากท่าน ได้แก่ นายสุริยัน สมร และนางวิไลวรรณ รสสุพล ทั้งคู่เป็นชาวบ้านในตำบลศรีสะอาด ตำบลเดียวกันกับนายจุน แสงจันทร์ นั่นเอง