“ครั่งเปนเครื่องย้อมผ้าอย่างหนึ่งมีแดงแก่จัด คนทั้งหลายผู้ทําผ้าห่ม ย่อมใช้ครั่งเปน เครื่องย้อมโดยมาก เพราะฉนั้นครั่งจึ่งเปนสิ่งที่ต้องการของคนทั้งหลายอย่างหนึ่ง แลเปนสินค้าที่มีราคาอย่างหนึ่งด้วย สินค้าคือครั่งนี้มีอยู่ในเขตรแขวงเมืองลาวฝ่ายตะวันออกโดยมาก ... เมืองที่ปลูกครั่งเปนคือ เมืองหล่มศักดิ์1 เมืองเลย 1 เมืองมหาสารคาม 1 เมืองกาลสินธุ์1 ร้อยเอ็ด 1 ขอนแก่น 1 เมืองวาปี 1 ประทุม 1 เมืองกมะลาไสย 1 ยะโสธร 1 อํานาจ 1 เมืองมหาชนะไชย 1 เมืองอุบลราชธานี 1 เมืองเกษมสีมา1 เมืองพิบูลย์มังษาหาร 1 เมืองตระการพืชผล 1 เมืองเดชอุดม 1
เมืองกุขัณฑ์ 1* เมืองสังฆะ 1 เมืองสุรินแลเมืองชุมพลบูรี เปนต้น เมืองเหล่านี้เขาย่อมปลูกครั่งได้ทุกปีมา มิได้ขาด”
เมืองกุขัณฑ์ 1* เมืองสังฆะ 1 เมืองสุรินแลเมืองชุมพลบูรี เปนต้น เมืองเหล่านี้เขาย่อมปลูกครั่งได้ทุกปีมา มิได้ขาด”
* เมืองกุขัณฑ์ ในบทความข้างต้นนี้ เป็นคำที่เจ้านาย หรือทางการในยุคนั้น บันทึกตามที่ได้ยินจากการออกเสียงพูดของชาวเมืองขุขันธ์ในอดีตยุคนั้นที่เรียกชื่อเมืองในอดีตที่ใกล้เคียงคำอ่านภาษาเขมรโบราณว่า
ซึ่งสามารถถอดอักษรเทียบกับภาษาไทย คือ โคกขัณฑ์ อ่านออกเสียงว่า /โกก-คัน kokkhan/ นั่นเอง