จารึกទួលអង្គ เป็นจารึกภาษาขอมโบราณสมัยก่อนเมืองพระมหานคร ราวช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 7(อยู่ระหว่างปี ค.ศ. 601 ถึง ค.ศ. 700 หรือ พ.ศ. 1144 ถึง 1243) ซึ่งก็ตรงกับสมัยเจนละ (ចេនឡា) ซึ่งยังไม่สามารถระบุได้ว่าจารึกนี้จารึกขึ้นในยุคสมัยพระมหากษัตริย์องค์ใดใน 5 พระองค์ดังต่อไปนี้ ได้แก่
1) พระเจ้ามเหนทรวรฺมฺมที่ 1 หรือพระเจ้าจิตรเสน (ព្រះមហាក្សត្រ : មហេន្ទ្រវម៌្មទី១ ព្រះនាមផ្ទាល់ : ចិត្រសេនា រជ្ជកាល : ៥៩៨-៦១០)
2) พระเจ้าอีสานวรฺมฺมที่ 1 หรือพระเจ้าอีสานเสนา (ព្រះមហាក្សត្រ : ឦសានវម៌្មទី១ ព្រះនាមផ្ទាល់ : ឦសានសេនា រជ្ជកាល : ៦១០-៦៣៥)
3) พระเจ้าภววรฺมฺมที่ 2 หรือพระเจ้าภววรฺมฺม (ព្រះមហាក្សត្រ : ភវវម៌្មទី២ ព្រះនាមផ្ទាល់ : ភវវម៌្ម រជ្ជកាល : ៦៣៥-៦៥៧)
4) พระเจ้าชยวรฺมฺมที่ 1 หรือพระเจ้าชยวรฺมฺม (ព្រះមហាក្សត្រ : ជយវម៌្មទី១ ព្រះនាមផ្ទាល់ : ជយវម៌្ម រជ្ជកាល : ៦៥៧-៦៨១)
5) พระนางเจ้าชยเทวีที่ 1 หรือพระนางเจ้าชยเทวี (ព្រះមហាក្សត្រី : ជយទេវីទី១ ព្រះនាមផ្ទាល់ : ជយទេវី រជ្ជកាល : ៦៨១-៧១៦)
สำหรับที่มา เกี่ยวกับศิลาจารึกนั้นมีการแปลที่แตกต่างกันออกไป สำหรับที่มาของข้อมูลจารึกนี้ มาจาก 2 แหล่ง ก็คือ
1) จากกระทรวงวัฒนธรรมและวิจิตรศิลปะ ของประเทศกัมพูชา ได้ลงทะเบียนศิลาจารึกទួលអង្គ ไว้เป็นลำดับเลขที่ 559
2) ตามเอกสารของยอร์ช เซเดส์ (George Coedes) อธิบายไว้ว่า ชิ้นส่วนของศิลาจารึกที่พบมีจำนวนทั้งสิ้น 3 แผ่น เก็บรักษาไว้ที่วัดខ្នាតដំបូក นั้น ถูกพบเป็นครั้งแรกเมื่อปี ค.ศ. 1923 หรือตรงกับ พ.ศ. 2466 โดยพบอยู่บนទួលអង្គโบราณแห่งหนึ่ง ในพื้นที่ของอำเภอបាទី จังหวัดតាកែវ (จังหวัดตาแก้ว) ซึ่งชิ้นส่วนของจารึกนี้ จารึกเป็นภาษาขอมโบราณสมัยก่อนเมืองพระมหนคร(ចារឹកជាភាសា
ខ្មែរបុរាណ សម័យមុនអង្គរ) แผ่นที่ 1 มีข้อความจารึก 8 บรรทัด กล่าวถึง การบริจาคทรัพย์ คนรับใช้ และที่นำโดยผู้มีตำแหน่งបោញท่านหนึ่ง อุทิศถวายแด่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่เคารพนับถือชื่อว่า វ្រះកម្រតាង៑អញ៑ឝ្រី…រេឝ្វរ สำหรับจารึกแผ่นที่ 2 พบมีข้อความ 3 บรรทัด และจารึกแผ่นที่ 3 พบมีข้อความจารึก 2 บรรทัด( จากเอกสาร G. coedes Inscription du Cambodge Vol II P.36)
ที่พิเศษและน่าสนใจก็คือ ข้อความจารึกទួលអង្គแผ่นที่ 1 บรรทัดที่ 5 ได้จารึกข้อความชื่นชมชนชาติพันธุ์กูย(กวย) ไว้ว่า ...(ខ្នាន់ត្រា)ត្រាប៑កួយធ្វើការ... อ่านออกเสียงตามระบบ IPA (International Phonetic Alphabet) ได้ว่า /(knan-traː)trab-kuəy-tʰvəː-kaːr/ ซึ่งแปลว่า...คนรับใช้ชาวกูย(กวย)ทุกคนขยันขันแข็งในการทำงาน...นั่นเอง
ซึ่งถึงแม้ ข้อความนี้จะเป็นข้อความจารึกขอมโบราณสั้นๆ แต่ก็เป็นข้อความที่บ่งบอกถึงการมีตัวตนอยู่ของชนชาติพันธุ์กูย(กวย) เมื่อช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 7(อยู่ระหว่างปี ค.ศ. 601 ถึง ค.ศ. 700 หรือ พ.ศ. 1144 ถึง 1243) และขอมโบราณ ยุคนั้นเรียกชนชาติพันธุ์นี้ว่า กูย(กวย) มานานกว่า 1,400ปีมาแล้ว นั่นเอง